دردهای مزمن جبهه انقلاب
🌀 دردهای مزمن جبهه انقلاب
📝 حاشیه‌ای بر واکنش‌های این روزهای جبهه انقلاب
🖋 حسین ایزدی؛ #یادداشت_مهمان
🔸 در کنار همه امتیازات #جبهه_انقلاب، اما به آسیب‌هایی دچار هستیم که باید چاره‌ای برای آن‌ها اندیشید.
🔺 اینکه جبهه به سرعت واکنش نشان می‌دهد یعنی جبهه انقلاب زنده است، دارای دغدغه است، نمی‌خواهد بی تفاوت باشد، اینها همه مزیت ماست.
🔻 اما اینکه نمی داند کجا، در چه اندازه، و با چه روشی کنش و واکنش داشته باشد، یعنی از پختگی لازم برخوردار نیست و هنوز به #فرهیختگی لازم نرسیده است.
♨️ برخی از آسیب‌هایی که دچار هستیم:
1⃣ تسرع منهای تأمل
ذهن بخشی از جبهه انقلاب خیلی سریع بهم می‌ریزد، خیلی سریع به واکنش می‌افتد، خیلی سریع به نفی و طرد می‌رسد، خیلی سریع تحلیل می‌کند، خیلی سریع محکوم می‌کند!
همه اینها نشان‌دهنده ضعف‌های ساختاری است. ضعف‌هایی که اگر چاره نکنیم همچنان در انفعال می‌مانیم.
کافی است «یک اتفاق» در عرصه #فضای_مجازی برجسته شود، همه ذهن، کنش و دغدغه ما را به خود معطوف می‌کند.
2⃣ بی مسئلگی
بخشی از جبهه انقلاب حتی خیلی سریع اولویت‌هایش تغییر می‌کند. کسی که اولویت‌ها و مسئله‌هایش سریع تغییر می‌کند، یعنی اساسا فاقد مسئله است و اولویتی ندارد.
به همین دلیل می‌بینیم کل همّ و غمّ جبهه گاهی در حد یک هفته می‌شود واکنش به مثلا انتشار عکس فلانی با فلانی یا خواندن یک شعر غلط از طرف فلان مداح....
3⃣ غلبه روحیه نفی و طرد
ما دارای چنان قدرتی هستیم که می‌توانیم با واکنش‌های حساب‌نشده اما پرحجم و تند و تیز به سرعت یکی را به مرز نفی و #طرد از انقلاب برسانیم. اصلا گویی کاری جز طرد نداریم!!
این به معنای نادیده‌گرفتن خطوط قرمز نیست، به معنای پافشاری بر اصول نیست، بلکه به معنای فقدان سیاست اقدام است.
4⃣ نارسائی تئوریک
یکی از مشکلات اساسی ما #نارسایی_تئوریک است که موجب شده دچار #خودمرکزپنداری شویم.
تعریف روشنی از #انقلابی بودن و انقلابی نبودن نداریم. حتی تعریف صحیح و جامعی از #بصیرت نداریم. نمی‌دانیم دقیقاً موطن نزول و تطبیق "اشداء علی الکفار و رحماء بینهم" چیست و برای کجاست؟
وقتی چنین شد، بر اساس آنچه حدود انقلابی‌بودن می‌دانیم دیگران را قضاوت می‌کنیم و فعل خود را مصداق بصیرت‌افزایی می‌پنداریم!
یکی را نفی و طرد می‌کنیم و دیگری را محکوم و مطرود. فقط هم قرائت خودمان از آقا را قبول داریم. جهت‌گیری ما گاهی به سمت کشف حقیقت نیست، بلکه به سمت اثبات مواضع خومان است و این هم بد است. حالا هم که یاد گرفته‌ایم تا کسی حرفی خلاف میل ما می‌زند اسم او را صورتی می‌گذاریم.
5⃣ افراط در در واکنش
گاهی نسبت به برخی مسائل باید واکنش نشان داد و قطعا وظیفه است. مثلا کسی شعر غلطی خوانده است، باید #تذکر_مشفقانه داد، اما ما چنان بلایی به سر وی می‌آوریم و او را تا مرزهای کفر بالا می‌بریم؛ که به غلط کردن بیافتد.
این شیوه امامان ماست؟ این شیوه رهبری است؟ پس مروت و #اخوت چه می‌شود؟
کسی شک ندارد شعری که فلانی خواند غلط است، کسی شک ندارد تطهیر خاتمی غلط است، کسی شک ندارد هزارتا مسئله دیگر وجود دارد، مهم نحوه مواجهه ما با هر یک از این مسائل است.
