مطالبه برای کنترل گرانی خودرو
علی امیری
یک تابلو نقاشی را فرض کنید که تمام عناصر آن هنرمندانه کنار هم قرار گرفته و یک اثر هنری خیره کننده تولید شده است.
اما یک فرد ناشایستی قلمی بر می‌دارد و یک خط سیاه وسط آن می کشد و آن همه زیبایی آن را خدشه دار می‌کند.
مطالبه ۴۰۰ استاد و طلبه از رئیس دستگاه قضا
شورای هماهنگی گروه های فرهنگی حوزه، مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم و بیش از ۴۰۰ نفر از اساتید، طلاب و فضلای حوزه های علمیه از ۶۵ شهر کشور طی نامه‌ای از رئیس قوه قضائیه خواستند عاملان ولنگاری فاجعه بار فضای مجازی کشور، آقایان آذری جهرمی وزیر ارتباطات و فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی را بازداشت و محاکمه کند.
برخی از تخلفات و کوتاهی‌های صورت گرفته نهادهای مذکور بدین شرح است:
مسئول مدرسه علمیه دارالشفاء گرگان منتشر کرد:
جزئیات یکی از بزرگترین #موقوفه_خواری کشور در گلستان
لزوم ورود دستگاه قضا به این پرونده
بنا داریم به #حوزه_علمیه_قم نامه بزنیم جهت بازدید آیت الله رئیسی و یا نماینده ایشان جهت بازدید سرزده از موقوفات مدرسه علمیه و ارائه گزارشات به ایشان
فرودگاه گرگان، دنبال گرفتن سند برای این اراضی موقوفه [حوزه علمیه] است در حالیکه این دست دولت و استاندار و هیچ شخصی نیست و فقط نیت واقف است که هدف را مشخص می کند.
منبع و مدارک موقوفه:
http://golestanema.com/s/59/68386
کتاب «عصر حیرت» جدیدترین نوشته مهدی نصیری را خواندم؛
لب کلامش این است که در دوران غیبت #تمدن_سازی معنا ندارد، و در مقابل مدرنیته زیاد کار خاصی نمی‌شود کرد!!
قبل از خواندن، خود را آماده کرده بودم تا استدلالهایش را نقد کنم؛ اما بدون اغراق و برخلاف انتظار، کتابی بسیار سطحی و حتی بدون دلیلی واضح بود!
تصورم از نصیری، شخص با سوادی بود که نظرش با دیدگاه من متفاوت است، اما نسبت به سطح معلومات و قوت استدلالهای او به شدت سرخورده هستم؛
امیدوارم استدلال #حوزویانی که هم نظر با وی هستند، این قدر سطحی نباشد!
محمد خادمی
محمد حق‌پرست
سیاری از تحلیلگران درباره دوران پساکرونا و اتفاقات پیش روی جهان، در حال برنامه‌ریزی هستند؛ احتمالات مختلف را بررسی می‌کنند و خودشان را متناسب با آنها آماده می کنند. درباره سلیقه‌ها و ذائقه‌های مخاطبان، اقتضائات هر منطقه و مدیریت آینده جهان و اینکه باید چکار کنند، راه‌حلهایی را پیش‌بینی می‌کنند.
حوزه علمیه نیز به عنوان مرکز دیانت و فرهنگ اسلامی، باید خود را برای این مسأله آماده کند. آیا حوزه از هم اکنون برای معادلات پیش رو اعم از فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و...، متناسب با وظیفه‌اش برنامه‌ریزی کرده یا فکری دارد؟
به عنوان مثال، بعد از کرونا یک فرصت طلایی برای تبلیغ به وجود می‌آید و آن این است که مردم برای رهایی از بلای کرونا و مصیبتهای آن به دعا و نیایش روی آورده‌اند. مردم ما، این ایام با توسل و دعا حال معنوی خوبی پیدا کردند. یکی از وظایف حوزویان، ارتقای این حال معنوی است.
از سویی، به احتمال زیاد تا یکی دو سال آینده مساجد و اماکن فرهنگی جمعیت سابق را تجربه نکنند؛ چه اینکه بیماری در کمین است. با این وضع، حوزه چگونه و با کدام روش می‌خواهد کار فرهنگی کند؟ آیا تمام تمرکز باید به سمت فضای مجازی و ظرفیتهای آن برود؟
پاسخ به این پرسشها و مشابه آن، نقشه اجتماعی و تبلیغی حوزه را مشخص خواهد کرد. اگر منتظر باشیم تا با جو جامعه حرکت کنیم و پیش‌بینی نداشته باشیم، قطعا فرصتهای خوبی را از دست خواهیم داد.
درباره امام جمعه ایرانشهر
علی مهدیان
بر خلاف همه اظهار نظرهایی که درباره رفتار امام جمعه ایرانشهر با کارگران بیان شده، من می‌خواهم زاویه دیگری را طرح و بحث کنم.
حدود دوازده سیزده سال پیش، در خیابان‌های قم دنبال خانه‌ای اجاره‌ای بودم. برای ما طلبه ها خیلی سخت است دنبال خانه اجاره‌ای گشتن. آنهم با خانواده، بدون ماشین و وسیله، تازه اگر هم پیدا کردیم میترسیم که صاحبخانه سر سال می‌خواهد چه کند. ما پول زیادی به عنوان شهریه نمی‌گیریم. با این پول باید درس خواند و زندگی گذراند و کرایه خانه داد؛ سخت است خصوصا در ابتدای طلبگی.
آن شب مشاور املاکی گفت زیر زمینی را می‌خواهم معرفی کنم. این را ببینی می‌پسندی. زیر زمین را دیدم اما صاحب خانه بیشتر از خانه به دلم نشست. حاج آقایی سید که با آرام و متین و با محبت برخورد می‌کرد. گفتم حاج آقا پول رهن خانه‌ام آماده نیست. گفت ایرادی ندارد بیایید و بنشینید. نگران نباشید مهمان مایید ان‌شاءالله از اینجا هم به خانه خودتان سفر کنید.
آن صاحب خانه همین سید ابطحی بود. امام جمعه‌ای که رفتارش با کارگران ایرانشهری حاشیه‌ساز شد. بر خلاف دیگر خانه‌های اجاره‌ای چند سالی آنجا ماندیم؛ هم مهربان بودند و هم منصف. بعد هم ندیدمش تا امروز.
صاحبخانه ما کم‌حرف بود. تعاملش با دیگران کم بود احساس می‌کردم کمی خجالتی است وقتی متوجه شدم که او امام جمعه شده تعجب کردم. خیلی تعجب کردم. چون فکر نمی‌کردم اهل کر و فر باشد یا اهل تعامل و رفاقت با مردم. اصلا نمی‌دانم انتخاب او درست بود یا نه.
اما یقین دارم او در دلش از سر محبت و لطف و کرامت با کارگران برخورد کرده چون اخلاقش را می‌شناسم. ولی از طرفی یقین دارم ما طلبه‌ها مهارت ارتباط با مردم را تمرین نکرده‌ایم. ما طلبه‌ها مهارت حضور مقابل رسانه‌ها را نیز تمرین نکرده‌ایم. تواضع هم از جنس روحیه و اخلاق است هم یک آداب و رفتار اجتماعی است. این دومی را باید آموخت و تمرین کرد. و الا اینطور بهانه‌هایی را به دست دشمن نانجیب خواهیم داد.
سید ابطحی بزرگوار را احترام می‌کنم و این استعفای او را نیز دلیل بزرگواریش می‌بینم. اما رفقا! در قضاوتهایمان درباره آدمها خیلی عجول و گاهی بی‌تقواییم. مراقب باشیم با چند دقیقه فیلم دیگران را راحت قضاوت نکنیم.
