تأمین معیشت طلاب در حد کفاف و عفاف

💠 امام خامنه‌ای

✅ سطح متوسّطِ حقوقِ طلّاب و فضلا (هم کسی که تدریس می‌کند، هم کسی که درس می‌خواند) حتّی از متوسّطِ پایین‌ترین حقوق‌بگیران هم پایین‌تر است، ولی در حد کفاف و عفاف باید تأمین شود.

✅ این جزو وظایف کسانی است که می‌توانند، ما هم البته وظیفه داریم و امیدواریم بتوانیم به وظایفمان تا حدّ وصول عمل کنیم.

📅 ۱۳۸۲/۰۷/۲۱

شکاف طبقاتی بین مردم و برخی مسؤولین

🎥 امام خامنه‌ای

🔺 اجتماعات، راهپیمایی‌ها و بار گرانی بر دوش مردم است.

♨️ آن کسی که پول از بیت المال می‌گیرد که گرانی را نمی‌فهمد.

🔻 محاصره اقتصادی هم متوجه مردم. آخر هم مردم هیچکاره‌ی مملکت؟!

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

📌 مناهج:

🔸 امیدواریم بین طلاب و مسؤولین حوزه، شکاف طبقاتی شکل نگیرد و اگر جایی هم خطایی صورت گرفته سریعا جبران شود.

نباید غفلت کرد؛ چراکه زنگ‌های هشدار به صدا درآمده است.

🔹 طی قرون متمادی تاریخ حوزه‌ها، وقتی طلاب به زندگی خود و زندگی مسؤولین و متولیان حوزه علمیه نگاه می‌کردند، عینیت ساده‌زیستی و در واقع جامعه‌ای بی‌طبقه را بین خود و علمای مسؤول حوزه‌ها احساس می‌کردند و همین بزرگترین دلگرمی برای تحرک بدنه حوزه‌ها بوده است. 

🔹 باید ترسید از روزی که طبقه‌ای صاحب مسؤولیت و بالادستی نسبت به طلاب ایجاد شود. طبقه‌ای که حقوق‌های آنچنانی، حق مأموریت‌های کلان و مزایای ویژه را صرفا از آن خود می‌داند و بزرگترین عامل دلسردی و ناامیدی طلاب می‌شود.

♨️ آقایان مسؤول! اگر همین طلابِ امام زمان ارواحنا فداه نباشند، شما هم مسؤولیتی ندارید؛ هرچه دارید از صدقه سر همین بدنه‌ی مظلوم حوزه است. قدرشان را بدانید...

ایجاد بستر امن برای کسب‌وکار مردم در فضای مجازی و در سایه امنیت جامعه

قرارگاه حوزوی انقلاب خواستار شد:

ایجاد بستر امن برای کسب‌وکار مردم در فضای مجازی و در سایه امنیت جامعه

به گزارش ... قرارگاه حوزوی انقلاب طی بیانیه ای با اشاره به حوادث اخیر کشور از انفعال در عرصه فضای مجازی انتقاد کرد و ایجاد بستر امن و مطمئن برای کسب‌وکار مردم در فضای مجازی و در سایه امنیت جامعه را خواستار شد.  

متن کامل بیانیه به این شرح است:

هوالقادر

انفعال با چه منطقی؟!

حادثه دلخراش و تأثربرانگیز عصرگاه چهارم آبان ۱۴۰۱ شاهچراغ(ع) شیراز؛ دل هر انسان آزاده‌ای را به‌درد آورد، با تبریک و تسلیت شهادت هم‌وطنان مظلوم این حادثه، چند نکته کوتاه به‌منظور تأمل و توجه مسئولان و مردم عزیز منتشر می‌شود:

۱- بی‌شک این اقدام غیرانسانی؛ توطئه دشمنان قسم‌خوردهٔ ملت ایران است؛ لیکن قصور و اهمال برخی مسئولان به‌ویژه دستگاه‌های قضایی و امنیتی در چهل روز گذشته بر کسی پوشیده نیست که نتیجه آن تسامح و تساهل نابه‌جا با اغتشاشگرانی است که مردم بصیر هم در تجمعات اخیر خود بر پایان این مماشات و برخورد قاطع تأکید کردند.

۲- به‌راستی چرا از فضای مجازی مدیریت شده از سوی دشمن و از گلو و قلم برخی خواص و سلبریتی‌های لایک‌دوست و مانکن‌های تبلیغاتی؛ صدایی در حمایت از این مظلومین بلند نمی‌شود؟!

۳- حقیقت آن است که دشمن با استفاده از فضای باز و رهای فرهنگی و «ول مجازی» و بسیج همه رسانه‌های خود؛ از فرزندان خردسال و کم‌اطلاع ما یارگیری کرده و بر موج آن سوار شده است و خسارات مادی و معنوی فراوانی؛ به‌ویژه در روزهای اخیر به ملت ایران و نظام بر آمده از اراده آن‌ها وارد؛ و امنیت و کسب و کار و رفاه اجتماعی مردم را مختل کرده است.

۴- همگان دیدیم که هرچند با تمام این تلاش‌های دشمن، فریب‌خوردگان اندکی به خیابان آمدند اما همین جمعیت بسیار کم؛ با سازماندهی بسیار قوی دشمن، آسیب‌ها و پرده‌دری‌های قابل توجه و تأملی به جامعه وارد ساختند!

۵- بررسی‌ها نشان می‌دهد ساده‌اندیشی و مماشات برخی مسئولان [که گاهی از سر دلسوزی و تعهد است] در برخورد با مسائل تأثیر ژرفی بر گسترش و تداوم این گستاخی‌ها داشته و دارد که در این بین؛ قصور مقامات قضایی بیش از دیگران مشهود و محسوس است.

مرور چند نمونه گواهی روشن بر این قصورات است:

الف - چرا باید به نام اعتراض؛ در خیابان‌های کردستان و زاهدان تروریست‌ها با سلاح‌های نیمه‌سنگین جولان بدهند؟!

ب - چرا باید به نام اعتراض؛ آمبولانسی که تجاوز به آن حتی در جنگ‌های سخت تمام عیار دو کشور هم جنایت جنگی است؛ مورد حمله قرار بگیرد و با بیمار و مجروح آن به آتش کشیده شود؟

پ - چرا باید خبر شناسایی خرابکاری در دو هواپیما به‌منظور سقوط یا قطع و سرقت شبانه یک کیلومتر از ریل قطار تهران - تبریز در قزوین و دستگیری هفت عامل آن؛ برای مردم شفاف‌سازی نشود و برابر راست یا دروغ بودنش برخورد قاطع و بازدارنده ای انجام نگیرد؟

ت - چرا منتشرکنندگان اخبار دروغ که امنیت روانی جامعه را هدف گرفته‌اند، گویا مصونیت قضایی دارند و ابایی از انتشار هر خبر راست و دروغی ندارند؟

ث - چرا برابر نفوذ در صدا‌وسیما به اسم هک و توهین به رهبرمعظم انقلاب واکنش و پاسخ قاطعی شاهد نبودیم؟

۶- اگر برخورد با چنین موارد و جنایاتی با خلأ قانون روبروست، دلیل انفعال مجلس چیست؟ چرا قدمی برای اصلاح یا ایجاد قانون‌ برداشته نمی‌شود؟

چرا باید شاهد تسری سخیف‌ترین اهانت‌ها و غیراخلاقی‌ترین شعارها ورفتار که قلم از نگارشش شرم دارد؛ به اسم دانشجو از دانشگاه شریفِ به سایر دانشگاه‌ها باشیم؟

آیا نباید برای پاک‌سازی چنین اماکن مقدسی اقدامی عاجل کرد؟!

آیا نباید برای مدیریت فضای مجازی کاری کرد و در کنار دغدغه کسب‌وکار مردم، نگران امنیت و اخلاق جامعه هم بود؟

۷- امروز کیست که نداند ایجاد شبکه ملی اینترنت و تقویت پلتفرم‌های داخلی و ایجاد بستر امن و مطمئن برای کسب‌وکار مردم در سایه امنیت جامعه در هر کشور و با هر آیین و مسلکی از ضروریات است که شورای عالی فضای مجازی کشور ما به‌جای توجه به این مهم و ایجاد شرایط تحقق آن، چشم بر روی آن بسته است!

۸- حادثه دلخراش و تأثربرانگیز عصرگاه چهارم آبان ۱۴۰۱ شاهچراغ(ع) شیراز؛ مولود همین اهمال و قصوراتی است که با ایجاد حفره‌های امنیتی؛ ملتی را داغدار زنان و مردان وکودکان کرد.

قرارگاه حوزه انقلاب اسلامی بار دیگر با تسلیت شهادت هم‌وطنان عزیزمان در شیراز؛ با تذکر و هشدار به مسئولان و مؤمنان، به‌ویژه جامعه محترم حوزوی، اقدام جدی و پاسخ سخت، پشیمان‌کننده‌ و در شأن اقتدار ایران و ایرانی را خواستار است.

قرارگاه حوزه انقلاب اسلامی

هفتم آبان‌ماه ۱۴۰۱

معیشت طلاب نجف؛فقر یا راحت؟

📝 نجف اشرف کما رأیتُ

🖋 مهدی اعتمادی

یک. مقدمه

🔸 نجف اشرف به معنای عام آن (نجف وکوفه وحومه) جدای از شرافت جغرافیایی که اصلی‌ترین آن مرقد نورانی مولی الموحدین آقا علی بن ابی‌طالب صلوات الله علیه می‌باشد، حیثیت علم و تحصیلات حوزوی و نظام زندگی طلبگی آن، نکته‌ی قابل توجه و ارزشمندی است که آشنایی تاریخی این جهات شاید لازم المطالعه باشد.

🔹 نجف را به معنویت می‌شناسند و استاد اخلاق؛ که خود نکته ارزشمند دیگری است. این هم اقتضاء بیان مطلب دارد و لکن بحث اصلی که در این مقام وجیزه‌وار اشاره دارم بحث معیشت طلاب نجف است.

دو. دیروز و امروز معیشت طلاب

🔹 زندگی‌نامه و خودنوشته‌های علمای نجف به خوبی می‌تواند احوال معیشت طلاب زمان سابق را تبیین کند و برای قضاوت صحیح از رشد و ترقی معیشت طلاب این زمان باید با تاریخ گذشته آشنا بود تا تحلیل و قضاوت به حق بیان شود.

❇️ ناگفته نماند معیشت طلاب باید به تناسب احوال افراد جامعه و علمای زمان بررسی شود؛ یعنی نسبت به زندگی بقیه‌ی مردم و مراجع و آقازادگان وعلمای دیگر باید سنجید. 

لذا فقیر و غنی‌بودن را به نسبت زمانه باید بررسی کرد؛ نه صرفا مقایسه‌ی حال با گذشته. 

♨️ شاید یک زمانی به «یک اتاق کوچک اجاره‌ای و هفته‌ای یک وعده غذای گرم» زندگی متوسط صدق می‌کرد؛ و فقر هم به معنای داشتن یک دست لباس و یک زیرانداز بود. 

اما فی زماننا هذا وضعیت معیشت طلاب نسبت به وضع سایر مردم و حتی علما و آقازادگان، چگونه است؟! 

❓آیا طلاب امروز همچون طلاب گذشته با علما و آقازادگان هم‌طبقه‌اند؟!

سه. حکایت طلبه مسافرکش

🔹 صرفا یک نمونه را بیان می‌کنم؛ قضاوت با خواننده‌ی محترم:

شب سی‌ام ماه مبارک رمضان ساعت حدود ۱۱شب، تقاطع شارع شیخ طوسی رحمت الله علیه و وادی السلام، برای تشرف به کربلاء معلی منتظر ماشین سواری بودیم. خودروی شیک و مناسبی ترمز کرد، گفتیم کربلاء؟ اشاره کرد بیایید جلوتر.

متوجه قبای تاکرده روی صندلی جلوی ماشین شدم. گفتم چون طلبه است شاید مجانی می‌خواهد سوار کند. اما وقتی صحبت کردم متوجه شدم بحث کرایه است. گفتم ۱۲ دینار تا نزدیک حرم امام حسین صلوات الله علیه؟ او اصرار به ۱۵ دینار دربست داشت. به هرحال با ۱۵ دینار به تفاهم رسیدیم و عازم کربلاء شدیم.

شروع به گپ و گفت با این طلبه‌ی راننده شدیم. از سادات نجیب و اصیل النسب، مشغول تحصیل درس خارج، متأهل و مستأجر بود. ۳۲۰ هزار دینار شهریه می‌گرفت و ۲۵۰ هزار را بابت اجاره‌ی منزلی در محله‌های دور از حرم پرداخت می‌کرد.

سختی زندگی بعض اوقات او را به مسافرکشی شبانه وا می‌دارد. شاید دو سه ساعت کار کند؛ هرچه باشد کمک معیشت است. حتی گاها مقصد کاظمین یا سامراء را طی میکند.

عمامه و قبا و عبا را در آغوش گذاشته و البته عبایش را روی عمامه انداخته بود که در نگاه اول معلوم نشود طلبه است. در بین راه نزدیک تفتیش، عمامه بر سر می‌گذاشت و پلیس به راحتی و احترام اجازه‌ی عبور می‌داد؛ تا اینکه بالاخره به کربلاء رسیدم....

چهار. معیشت در منظر شیخ مسؤول

🔹 روز سی‌ام ماه مبارک به هنگام بازگشت، صندلی بنده در هواپیمای مقصد تهران در کنار شیخی بود که همراه خانمش همسفر با ما بود. باب صحبت باز شد متوجه شدم ساکن نجف اشرف و سالیانی پیش در قم بوده‌اند که بعد از سقوط صدام به نجف بازگشته‌اند. فارسی تقریبا خوب تکلم می‌کرد و از قضا، با تشکیلات دفتر یکی از مراجع عظام حفظه الله مرتبط بود. 

من هم فرصت را غنیمت شمرده، با اشاره به تعداد کم طلاب نجف، گفتم ظاهراً معیشت اقتصادی این جماعت ذوالعزة و الاحترام مناسب نیست. مستند بنده هم همان ماجرای طلبه‌ی راننده بود.

متأسفانه ایشان به جای حل صورت مسأله پاسخ داد: مخصوص طلاب نجف که نیست؛ طلاب قم هم در اسنپ، رانندگی و کار می‌کنند. و اینکه پول و وجوهات کم است و اینکه بالاخره طلاب باید قناعت کنند و با نان و نمک بسازند. آن طلبه‌ای که می‌گویی هم مگر نه اینکه ماشین خوبی داشته؟ پس وضع خوبی دارد و اینها [مشکلات معیشتی] بهانه است!

🔹 در جواب عرض کردم اولا تعداد طلاب نجف به نسبت طلاب قم بسیار کمتر و غیر قابل مقایسه است. 

و در مورد آن طلبه هم به ذهنم رسید اولا از کجا معلوم ماشین مال خودش باشد؟ ثانیا کار و رانندگی در نجف خصوصا مسافرکشی بین شهری، اقتضاء ماشین خوب دارد و چه بسا با قرض، این وسیله‌ی کار را تهیه کرده است تا ممری برای زندگی باشد.

♨️ خلاصه اینکه تا این نوع افراد و تفکرات و مدیریت هست نتیجه این می‌شود که نجف همان نجف است و درد نیز همان درد.

#یادداشت_مهمان 

شکر و شکایت

📝 معیشت طلاب

🖋 علی مهدوی

🔸 مساعدت و دستگیری رهبری در امر شهریه و همچنین حمایت هدفمندی که از ابتدای اردیبهشت آغاز خواهد شد حاکی از این است که دغدغه‌مندترین فرد به حال طلاب و حوزویان، امام حوزه است. همچنان که مراجع معظم تقلید نیز همیشه تلاش خود را در این زمینه مصروف داشته و دارند.

🔹 اما جای یک مطالبه همچنان باقی است. این که همیشه انتظار داشته باشیم تنها رهبری و مراجع بر حمایت‌های خود اضافه کنند و مسؤولین حوزوی برنامه‌ی بایسته یا پیگیری شایسته‌ای در راستای حل معضلات معیشتی طلاب نداشته باشند، جای نگرانی دارد.

🔹 تنها یک مورد از گزینه‌های رفع مشکلات معیشتی، موضوع مهم احیای موقوفات حوزوی است. اما شورای عالی آیا گزارشی تابحال در این زمینه ارائه داده است؟ 

یا صرفا تنها گزینه‌ی رفع و رجوع مشکلات معیشتی را در «شهریه مراجع» می‌بینند؟!

♨️ احیای موقوفات به شدت محتاج برنامه، مدیریت قوی و جسارت مطالبه در احقاق حقوق از دست‌رفته‌ی حوزویان است.

❇️ امروز طلاب و آحاد حوزویان از شورای عالی و مدیریت حوزه انتظار دارند حضور فعال، دارای برنامه و عزم راسخ برای پیگیری انواع مشکلات آنها -اعم از معیشتی و تحصیلی و ...- داشته باشند و سال به سال طلاب، ارتقای برنامه‌ها و پیگیری‌ها را در متن حوزه حس کنند.

✅ امیدواریم سال جدید، سال توفیقات بسیار برای فعالیت هرچه بهتر مسؤولین حوزوی باشد.

خبزهاس خوش برای بهبود معیشت طلاب

👤 آیت‌الله اعرافی درجمع طلاب سمنان

🔸 ۴۵۰۰ نفر از طلاب جذب آموزش پرورش شده‌اند که ۶۰ درصد آنها از طلاب خواهر هستند.

🔹 کسی که طعم تاریخ نورانی حوزه‌های علمیه را بچشد هم به آن افتخار می‌کند و هم در آن نقطه نمی‌ماند؛ ما به عنوان طلبه، مبلغ و کارگزار حوزه وظیفه داریم حوزه را بشناسیم و عرصه‌های نو را فتح کنیم.

🔹 در کنار رشد حوزه‌های علمیه در درون کشور، شاهد درخشش حوزه‌های در سراسر جهان هستیم و ادامه این رسالت بزرگ بر عهده شما طلاب و اساتید است.

🔹 استعدادهای برتر حوزوی حمایت می‌شوند، خبرهای خوشی برای کاهش مشکلات و بهبود معیشت طلاب در راه است.

🌀 چرا باید اموالی که مرتبط به حوزه‌ها است، به دست آنان نرسد؟!

📝 موقوفات حوزوی باید در اختیار مرکز مدیریت حوزه‌ها قرار بگیرد

👤 سید محی‌الدین طاهری؛ دبیر جامعه روحانیت شیراز

🔹 از ابتدای تاریخ اسلام، امور موقوفات تحت مدیریت فقها و روحانیت بوده است. در وقف نامه‌های سابق نیز اگر نگاه کنیم غالب آنان با نظارت علما نوشته شده است.

🔹 #موقوفات_حوزوی باید مدیریت شود، اگر اختیارات موقوفات در اختیار مرکز مدیریت حوزه‌ها باشد، می تواند فعالیت‌های خوبی شکل گیرد.

❓چرا باید اموالی که مرتبط به حوزه ها است، به دست آنان نرسد؟ این کمیته عالی موقوفات و منابع پایدار است، حوزه باید منابع پایدار داشته باشد، امکاناتی باید در زمینه های مختلف در اختیار حوزه گذاشته شود.

🔹 اداره منابع طبیعی و کشاورزی زمین هایی را در اختیار حوزه قرار دهد، اینچنین نباشد که در جریان معیشت طلاب از مشکلات گفته می شود الا معیشت طلاب، محروم ترین قشر جامعه امروز که بیشترین توهین‌ها را متحمل می‌شوند روحانیت است.

🔹 بیشترین شهدا را روحانیت داشته‌اند، امروز نیز بیشترین خدمات را ارائه می‌دهند، منابع پایدار باید در اختیار حوزه‌ها گذاشته شود، روحانیت از ابتدای تاریخ بر روی پای خود بوده است، و قاطعانه در مقابل دشمنان ایستاده است.

دغدغه معیشت و فقدان مهارت

#یادداشت_مهمان

 زهرا ابراهیمی

 در حوزه‌های علمیه اولویت اصلی با درس‌خواندن است و بحق نیز باید چنین باشد؛ چون حوزه قرار است بستر تربیت طلاب باشد تا آنها را برای ترویج معارف الهی درجامعه مهیا سازد. لذا طلبه را هرگز نمی‌توان جدا از علم‌آموزی تصور کرد. روح طلبه به طلب علم گره می‌خورد و تحصیل و کسب علم برایش تعبد محسوب می‌شود.

 اگرچه در علوم و معارف الهی طلبه به خوبی درمی‌یابد که رزاق حقیقی خداوند است و قناعت را نیز با زهد عجین می‌نماید؛ اما دغدغه‌ی معیشت باز هم بخشی اجتناب‌ناپذیر از زندگی طلاب است. گاهی فشارهای اقتصادی به حدی زندگی یک طلبه را تحت تأثیر قرار می‌دهد که ناخواسته اولویت‌ها برای او تغییرمی‌کند و کسب معاش، جای خود را به درس می‌دهد!! این چالش، طلبه را سر دو راهی قرار می‌دهد: طلبه یا باید در کنار درس به کاری نیز مشغول گردد و یا قید درس را زده و به همان میزانی که خوانده اکتفاء نماید و وارد بازار کار شود.

 درست است که طلبه خودش در مسیر علم‌آموزی قدم نهاده است و از همان ابتدا به سختی راه واقف بوده است، اما طبیعتا درس‌خواندن نیازمند تمرکز و آرامش فکر است و اگر دغدغه‌ی بحران معیشت حل نشود، ذهن و فکر هم آمادگی لازم برای کسب علوم را نخواهد داشت.

 از طرفی برخی به شدت معتقدند تنها، پرداختن به تدریس، تبلیغ و تحقیق و پژوهش از وظایف یک طلبه است و طلاب نباید به اموری غیر ازاین رو آورند. این تفکر باعث می‌شود که اینگونه افراد نسبت به طلابی که در کنار درس کار می‌کنند، معترض بوده و رفتار آنها را دور از شأن طلبگی قلمداد نمایند. از سوی دیگر، همه طلاب شغل پاره‌وقت آخوندی -در راستای تبلیغ و تدریس و تحقیق- که مکفی حداقلیات معیشت باشد سراغ ندارند.

 طولانی بودن دوره‌های عمومی دروس حوزوی باعث می‌شود که طلاب، تازه بعد از سال ها درس بتوانند وارد مباحث تخصصی شوند و در این مدت نیزمهارتی کسب نکنند و ندانند که دقیقا چه آینده ای در انتظارشان است.

 لذا امروز به شدت جای خالی یک برنامه مدون در حوزه احساس می‌شود. برنامه‌ای که ازهمان سالهای ابتدایی ورود به حوزه در کنار دروس عمومی، تخصص محوری را نیز پیاده سازد و همسو با نیاز جامعه، طلبه اهل علم و اهل مهارت تربیت نماید تا ازاین طریق هم به طلاب و هم به جامعه خدمت نماید.

 آموزه‌های اسلام بسیار گسترده است و تمام جوانب زندگی فردی و اجتماعی انسان را در بر می‌گیرند، لذا علوم دینی پتانسیل لازم برای ورود به فضاهای متعدد اجتماعی را دارد. اما متاسفانه حوزه علمیه هم به مهارت‌آموزی و آموزش علوم کاربردی لازم برای حضور طلاب در نهادهای مختلف کمتر توجه کرده و هم پیگیر حضور طلاب در برخی از فضاهای اجتماعی نبوده است. فضاهایی همچون آموزش و پرورش، بیمارستان‌ها، زندان‌ها، بهزیستی ها، نهادهای مربوط به امور مددکاری، فعالیتهای اجتماعی حتی کانون‌های ترک اعتیاد، مراکز مشاوره‌ای، و ده‌ها و صدها فضای دیگر که می‌تواند از حضور طلاب مهارت دیده در حوزه بهره ببرد.

 امروزه جامعه بیش از پیش نیازمند در صحنه بودن طلاب است. حوزه علمیه باید با ایجاد فضای مهارت‌آموزی و تربیت طلبه برای فضاهای مشخص، کارآمدی و تأثیرگذاری طلاب را در جامعه بالا ببرد. ناگفته نماند که حیات علمی طلبه به حیات اجتماعی او گره خورده است و تفکیک بین این دو مسأله طلبه را به حالت احتضار خواهد کشاند.

به داد طلاب بی‌سرپناه برسید

 بلاتکلیفی شهرک مهدیه
 ناصر میرزایی

 از ابتدای ورود آیت‌الله اعرافی به عرصه مدیریت حوزه علمیه یکی از اتفاقات خوبی که توسط ایشان پیگیری و دنبال شد بحث اخراج ساکنین غیر مجاز شهرک مهدیه بود. شاید رقمی بالغ بر ۹۰۰ واحد مسکونی از خانه‌های شهرک مهدیه در آن زمان، ساکنین غیر مجاز بودند!! افرادی که بعضا بالای ۲۰ سال از سکونتشان در مهدیه می‌گذشت؛ یعنی دقیقا بیش از ۴ برابر زمان قانونی. با زحمات آیت‌الله اعرافی و مجموعه مدیریت شهرک مهدیه تعداد قابل توجهی از این افراد اخراج شدند.

 اما سوالات زیادی هنوز مطرح است که در وهله اول متوجه مدیر شهرک مهدیه «مهندس عرب» است. آیا هنوز طرح اخراج ساکنین غیر مجاز دنبال می‌شود؟! آیا حواسمان هست در این وانفسای گرانی‌های افسارگسیخته اجاره‌بها در قم، چه تعداد از طلاب نخبه و درس‌خوان و آینده‌دار دارند با مصائب نداشتن اجاره‌بها دست و پنجه نرم می‌کنند و چه تعداد در اوج علم‌آموزی مجبور به رها کردن قم و بازگشت و به شهر و دیار خود هستند؟!

براستی چرا در شهرک مهدیه باید هنوز ساکن غیر مجاز داشته باشیم؟! چرا برخی هنوز از دهه ۸۰ در مهدیه ساکن هستند؟! یکی دیگر از مسائلی که واقعا برای نگارنده سؤال است این است آیا در شهرک مهدیه هم پدیده #نورچشمی داریم؟ هستند افرادی که با «توصیه» ساکن

شوند یا با «توصیه» بیش از حد مجاز بخواهند بمانند؟! اصلا نماز و روزه‌ی افرادی که ساکن غیر مجاز هستند صحیح است؟! چرا برخی ساکنین مهدیه ماشین ۲۰۰ میلیونی دارند؟ واقعا این افراد، مستحق سکونت در مهدیه هستند؟ چرا برخی که در شهرستان یا همین قم و پردیسان خانه دارند باید ساکن مهدیه باشند؟ اطلاعات شما ناقص است یا مشکل جای دیگری است؟! امروز اگر در شهرک مهدیه حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ ساکن غیر مجاز داشته باشیم و اضافه بر این حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ واحد مسکونی خالی از سکنه هم داشته باشیم یعنی حدود ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ طلبه و خانواده طلبه‌ای که لیاقت سکونت در شهرک مهدیه را دارند از این نعمت محروم شده‌اند و گرفتار هزار و یک درگیری ذهنی و خانوادگی هستند برای پیدا کردن خانه و فراهم کردن رهن و اجاره.

 جناب مهندس عرب! شاید متن این نوشتار اندکی گزنده باشد؛ اما یقین بدانید دلسوزانه است. در زمان مدیریت آیت‌الله اعرافی و تیم مدیریت فعلی شهرک مهدیه اتفاقات خوبی شروع شده بود که همه طلاب را متوقع کرده تا کار به نحو احسن و کامل انجام شود؛ نه موسمی و فصلی.

〰️〰️〰️〰️〰️〰️
 بیشتر بخوانید:

پرونده مناهج درباره شهرک مهدیه
https://eitaa.com/manahejj/2361

گزارش رییس مرکز خدمات از اقدامات این مجموعه درباره مسکن و درمان

در پی ابراز نگرانی حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی از برخی کاستی‌های معیشتی و مسکن طلاب و درمان آنان، حجت الاسلام و المسلمین ربانی توضیحاتی در این باره ارائه کرد.

مشروح گزارش:
 rasanews.ir/002l9Y

〰️〰️〰️〰️〰️
📌 بیشتر بخوانید:

https://eitaa.com/manahejj/2926
〰️〰️〰️〰️〰️