📝 چالش جذب و ترقی در حوزه علمیه خواهران و برادران
🖋 سیده زینب حسینی؛ #یادداشت_مهمان
🔸 افراد زیادی هر ساله وارد دنیای طلبگی می‌شوند و افراد کمتری هر ساله از حوزه فارغ التحصیل می‌شوند.
🔺 هر شخص برای رسیدن به هدفی این مسیر را انتخاب می‌کند و تعدادی نیز به دلایلی از میانه راه کناره‌‌گیری می‌کنند.
🔻 انگیزه‌های مختلف از ورود به حوزه:
➖ بسیاری از طلاب به قصد قربت وارد حوزه می‌شوند.
➖ برخی برای انجام وظیفه و کمک به اعتلای اسلام و پاسخ به شبهات، طلبگی را به جان می‌خرند.
➖ انگشت شمار افرادی هم به قصد فرار از سربازی به حوزه پناه می‌آورند.
➖ عده‌ای نیز برای درک مناصب سیاسی و قضایی حوزه را انتخاب می‌کنند!!
➖ بانوان فراوانی به قصد تربیت خود، خانواده و فرزندان بار طلبگی را به دوش می‌کشند.
➖ اجبار و تشویق نزدیکان، عامل دیگری در ورود به حوزه است و افرادی نیز تحت تاثیر برخی از طلاب موفق حوزه را ترجیح می‌دهند بماند که برخی نیز تحت تاثیر طلاب ناموفق حوزه را کنار می‌گذارند.
🔺 قدر متیقن همه این افراد طلبگی است. وقتی همه این افراد در حوزه پذیرفته می‌شوند حوزه موظف است این افراد را در سلک طلبگی تربیت کند.
❓اما آیا همه این افراد استعداد طلبگی دارند؟
این تنوع انگیزه ورودی، توان درک قیل و قال‌‌های پیچیده را دارد؟
حبّ و انگیزه‌های جاه‌طلبانه در برخی ورودی‌ها مانع تهذیب طلبگی نمی‌شود؟
آیا برای معیشت این حجم افراد تدارکی دیده شده است؟
برای دلخوشی بانوان در انبوه قول کوفیون و بصریون حرفی از تربیت دینی کودک به میان آمده است؟
حوزه خواهران تا کنون چند مجتهد زن - لااقل در دماء ثلاثة- تربیت کرده است؟
❗️اگر بگویی همه این افراد استعداد طلبگی دارند می‌گویم چرا تعداد زیادی بخاطر سختی دروس، حوزه را کنار می‌گذارند؟ آیا این نشان از انتخاب اشتباه در گزینش نیست؟ که حاصل آن هدررفت عمر افراد و کاستن از اعتبار حوزه است. بهتر نیست مباحث سخت فهم در مراحل مقدماتی نباشد یا با بیانی روان‌تر تألیف شود؟
♨️ دلم به حال بانویی می‌سوزد که به بهانه آموختنِ ساختنِ خانواده خوب هر روز فرزندش را تنها می‌گذارد و پس از پنج سال مشقت طاقت‌فرسا تازه می‌فهمد که نه تنها چیزی نمی‌داند بلکه مادری‌اش را از فرزندش دریغ کرده و قیل و قال‌ها به خانواده‌اش راه یافته است.
✅ بی‌شک هستند افرادی که برای خدا قدم در این راه گذاشتند و بهره‌های علمی فراوان برده‌اند کما اینکه بهره‌های معنوی حوزه مانند رحمت عام پروردگار است که بر همه گسترانده است؛ ولی لطف پروردگار چیزی از مسؤولیت سنگین مسؤولان کم نمی‌کند.
✅ آیا وقت آن نرسیده که مسؤولان طرحی نو دراندازند تا از این خوان رحمت همه بهره‌مند گردند. مثلا: برای افراد با اهداف و استعدادهای مختلف، دروس و برنامه‌های متفاوتی درنظر گرفته شود؟!
