دردسر یا نعمت؟

📝 تجربه‌ی تبلیغی

🖋 هادی چیت ساز

🔸 طبیعی است هیچ روحانی دوست ندارد حرف و متلک بشنود. 

ما روحانیون نماینده و سخنگوی هیچ مسئولی نیستیم و به کسی هم بدهکاری نداریم. 

ما فقط مدافع انقلاب هستیم و در عین حمایت از اصل حرکت انقلاب، خودمان منتقد ضعفهاییم و برای حل آن باید تلاش کنیم. 

🔹 اما مردم گلایه‌ها و اعتراض‌هایی دارند. وقتی طلبه‌ای را می‌بینند، سخن به اعتراض می‌گشایند. راستش حق دارند چون مشکلات زیاد شده، اما وظیفه روحانیون چیست؟

1⃣ گاهی واقعا تحلیل‌ها ناقص و یا اشتباه است. وظیفه ما تبیین درست و صحیح است. 

برای مثال تحلیلی ناقص و جهت‌دار یا شایعه‌ای بی‌اساس را از رسانه‌های بیگانه یا افراد بی‌خبر ممکن است شنیده باشند، طبیعی است باید آگاه شوند.

یا مثلا ممکن است عده‌ای گمان کنند تمام مشکلات به رهبری برمی‌گردد، درحالیکه هر کاری در کشور وزیر و مسئول دارد و باید از آنها پیگیری کرد. 

مثلا مشکلات جهاد کشاورزی یک منطقه به رهبر ربطی ندارد و باید از طریق مجاری قانونی پیگیری کنند.

2⃣ گاهی نه برای اعتراض، بلکه گمان می‌کنند روحانیون می‌توانند برای مشکلاتشان کاری کنند مخصوصا در مناطق روستایی.

نباید مطالبه و مشکل مردم را پشت گوش بیندازیم و فقط بشنویم. اگر بتوانیم از طریق ارتباط با مسئولان مربوطه خدمتی انجام دهیم، حتما باید پیگیری کنیم. 

تجربه‌های تبلیغی بسیاری وجود دارد که طلبه‌ای قدم بزرگی برای کشاورزی و دامداری یا اشتغال چند روستا برداشته و مثل یک چشمه جاری خدمتش برکت پیدا کرده است. 

اما اگر امیدی به حل مشکل نداریم، باز هم باید پیگیری‌های اولیه را انجام دهیم. کمترین تأثیرش این است که مسئولان فقط صدای مردم را نمی‌شنوند بلکه روحانیت را همراه مردم می‌دانند و برای حل مسئله تلاش می‌کنند. 

3⃣ نهایتا اگر کاری از دست طلبه برنیاید، حداقل می‌توانیم گوش شنوایی برای همدردی با مردم باشیم. اینکه مردم مشکلاتشان را معمولا فقط برای روحانیت می‌گویند، بخاطر اعتمادی است که به این لباس دارند نه برای عقده‌گشایی. 

♨️ پناه آوردن مردم به روحانیون، یک نعمت است که باید قدر آن را بدانیم نه اینکه با بی‌حوصلگی برخورد کنیم. 

این همان سرمایه اجتماعی اختصاصی روحانیت است که هیچ قشری ندارد و اگر با رفتارهای زننده برخورد کنیم، قطعا ضرر بزرگی خواهیم کرد. 

❇️ کم نیستند کسانی که در مواجهه با رفتارهای خوب طلبه‌ها بعد از اعتراضشان، تازه عاشق آخوندها می‌شوند ولی اگر رفتار ناخوشی ببینند، رفتار یک نفر را پای کل صنف می‌نویسند.