آسیب های علم ناقص

#یادداشت_مهمان

🖋 م. عقال

یک.

مدتی بود که مسجد محل، مجهز به میکروفون یقه‌ای شده بود و مورد استفاده امام جماعت قرار می‌گرفت و نمازگزاران نیز می‌توانستند اذکار نماز را که توسط امام جماعت ادا می‌شد بشنوند.

در یکی از روزها پیرمردی که اتفاقا از اهالی ثابت مسجد هم نبود، پس از نماز ظهر و با صدای بلند و به شیوه‌ای که گویی با خود صحبت می‌کند گفت: «حتما پیامبر جدیدی آمده و دین تازه‌ای آورده است! مگر نماز ظهر هم با صدای بلند خوانده می شود؟!» 

روحانی مسجد که انسان خوش‌مشرب و با سعه صدر بالایی بود توضیح داد که منظور از صدای آهسته در نماز ظهر، مشخص‌نبودن جوهره صدا است و اگر به واسطه میکروفون صدای بدون جوهر شنیده می‌شود اشکالی ندارد. البته بعید بود آن پیرمرد به صحبت‌های روحانی اعتنایی بکند!!