بسم الله الرحمن الرحیم
إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.
درگذشت عالم ربانی، محقق عالیقدر، فقیه نامدار، مدافع از حریم اسلام و اهل البیت، علیهم السلام مرحوم آیت الله العظمی صافی را با کمال تاسف و تاثر و قلب حزین دریافت نمودم.
درگذشت عالمی که متجاوز از ۷۰ سال با بیان و قلم مشغول تدریس و تالیف بود و آثار ماندگار و ارزشمند به یادگار گذاشته، مصداق روشن «ثلمة فی الاسلام» است.
او در عین اشتغال به فقاهت و استنباط احکام، پیوسته مراقب اعتراض دشمنان بود و با قلم روان به روشنگری می پرداخت.
او پاسی از عمر خود را در نجف اشرف گذرانده و میوه های شیرین فقه را همراه داشته و سپس در قم از آیات عظام بهره مند شد و یکی از محورهای هیات استفتاء آیت الله العظمی بروجردی بود. استاد اخیر ایشان را مکلف کرد که کتابی درباره حضرت ولی عصر (عج) تالیف کند و شیوه تالیف را برای ایشان بیان کرد. وی به انجام امر استاد پرداخته و اثر ارزشمندی که مرجع نویسندگان امروزی است، تالیف نمود و اخیراً در سه جلد به نام «منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر» منتشر شده است که بسیار درخشان و پرفایده است.
اینجانب، خود را نسبت به این مصیبت دور نمی بینم و مع الوصف این ضایعه ناگوار را به جضرت بقیة الله الاعظم، مراجع عظام و علمای حوزه و ارادتمندان و علاقمندان ایشان بالاخص بیت رفیع آیت الله العظمی گلپایگانی و کلیه بازماندگان بالاخص به فرزند برومندش جناب آقای حاج شیخ حسن صافی تسلیت گفته و از خداوند متعال، علو درجات آن فقید سعید و صبر جمیل برای همه خواهانم.
و سلام الله علیه یوم ولد و یوم مات و یوم یبعث حیّا
جعفر سبحانی
۱۲/۱۱/۱۴۰۰
