پیام حضرت آیت الله سبحانی به مناسبت ارتحال حضرت آیت الله صافی
بسم الله الرحمن الرحیم
إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.
درگذشت عالم ربانی، محقق عالیقدر، فقیه نامدار، مدافع از حریم اسلام و اهل البیت، علیهم السلام مرحوم آیت الله العظمی صافی را با کمال تاسف و تاثر و قلب حزین دریافت نمودم.
درگذشت عالمی که متجاوز از ۷۰ سال با بیان و قلم مشغول تدریس و تالیف بود و آثار ماندگار و ارزشمند به یادگار گذاشته، مصداق روشن «ثلمة فی الاسلام» است.
او در عین اشتغال به فقاهت و استنباط احکام، پیوسته مراقب اعتراض دشمنان بود و با قلم روان به روشنگری می پرداخت.
او پاسی از عمر خود را در نجف اشرف گذرانده و میوه های شیرین فقه را همراه داشته و سپس در قم از آیات عظام بهره مند شد و یکی از محورهای هیات استفتاء آیت الله العظمی بروجردی بود. استاد اخیر ایشان را مکلف کرد که کتابی درباره حضرت ولی عصر (عج) تالیف کند و شیوه تالیف را برای ایشان بیان کرد. وی به انجام امر استاد پرداخته و اثر ارزشمندی که مرجع نویسندگان امروزی است، تالیف نمود و اخیراً در سه جلد به نام «منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر» منتشر شده است که بسیار درخشان و پرفایده است.
اینجانب، خود را نسبت به این مصیبت دور نمی بینم و مع الوصف این ضایعه ناگوار را به جضرت بقیة الله الاعظم، مراجع عظام و علمای حوزه و ارادتمندان و علاقمندان ایشان بالاخص بیت رفیع آیت الله العظمی گلپایگانی و کلیه بازماندگان بالاخص به فرزند برومندش جناب آقای حاج شیخ حسن صافی تسلیت گفته و از خداوند متعال، علو درجات آن فقید سعید و صبر جمیل برای همه خواهانم.
و سلام الله علیه یوم ولد و یوم مات و یوم یبعث حیّا
جعفر سبحانی
۱۲/۱۱/۱۴۰۰
