ابزار اسلام در دست ضد اسلام!
📝 درایت میرزاى شیرازى در تأیید افراد
👤 شهید آیت الله مطهری
🔸 در میان علما و مراجع گذشته در این صد سال اخیر، مرحوم میرزاى شیرازى (میرزاى بزرگ، مرحوم حاج میرزا محمدحسن، صاحب فتوای تحریم تنباکو) از کسانى است که در علم و در عقل و در تقوا تقریباً در طراز اول است،
🔹 و مخصوصاً در صفا و معنویت شاید در طبقه مراجع کسى به حد او نرسیده یا کمتر رسیده است،
و ظاهرش هم هیچ نشان نمی‌داد؛ خیلى مرد عجیبى بوده است.
🔹 در یکى از شهرستان‌ها یک ملایى بوده است، بعضى از دوستان میرزا گفته بودند ما نامه‌اى خدمت ایشان نوشتیم و از ایشان تأیید خواستیم که این آقا در این شهرستان هست؛
🔹 مرتب نامه به ایشان نوشتیم که فلان شخص در این شهر مردى است خیلى عالم، در این حد عالم است، مجتهد است و خیلى هم باتقوا، شما ایشان را تأیید کنید، مثلًا اجازه به ایشان بدهید.
🔹 مىگوید: ما نامه نوشتیم، میرزا جواب نداد. بار دیگر نامه می‌نویسد، باز تعریف مىکند که این مردى است بسیار عالم و باتقوا، هم علمش را تأیید مىکند و هم تقوایش را. باز میرزا جواب نداد.
❓ تا بالاخره آن کسى که اینهمه او را تأیید مىکرده بلند می‌شود مى‌رود سامره که چرا میرزا جواب نداد، آیا به حرف ما اعتماد نکرد؟
❗️ رفت و گفت: آقا! چرا ما هرچه براى این آقا تأیید خواستیم شما تأیید نکردید، چرا نامه‌هاى ما را جواب ندادید، آیا حرف ما را قبول ندارید که او مرد عالم و باتقوایى است؟
فرمود: چرا، همه حرف‌هاى شما را قبول کردم.
گفت: پس چرا شما تأیید نکردید؟
♨️ فرمود: تو همواره در نامههایت نوشتى که این چقدر عالم است و چقدر باتقواست،
در یک نامهات ننوشتى که عقلش در چه حدى است!
❇️ براى ملّا، علم و تقوا کافى نیست؛
عقل و فکر و دوراندیشى و هوشیارى و ادراک شرایط زمانِ خودش و شناختن مردم، اینها خودش رکن اساسى است.
🔻 خیلى هم عالم و باتقوا باشد اما یک آدم ساده دل، نتیجه چیست؟ ابزاردست شیّادها مىشود،
🔻 یعنى ابزارى از اسلام در دست ضداسلام‌ها،
ابزارى از علم و تقوا در دست فاسق و فاجرها؛ فایده اش چیست؟
تو هیچ اسمى از آن مسأله عمده نبرده بودى.
🔻 من نمىتوانم کسى را فقط به دلیل علم و تقوا تأیید کنم درصورتىکه براى من محرز نیست که از نظر عقل و تدبیر و هوشیارى و درک شرایط زمان و درک و شناخت مردم در چه حدى است.
🔹 بسیار خوب، آدم عالم و باتقوا براى خودش آدم خوبى است،
✅ اما من نمی‌توانم مقدّرات اسلامى مردم را در دست کسى بدهم که عقلش براى من محرز نیست.
📗 مجموعه آثار استاد شهید مطهرى، ج ۲۷، صص ۵۰۷ و ۵۰۸؛ با ویرایش جزئی
