اوضاع فرهنگی روزهای کرونایی

محمد حق‌پرست

 از دور که می آمدم، چندتا موتور و دوچرخه و ماشین را در یکجا دیدم. با خودم گفتم: چه خبر شده؟ این صحنه را قبلا روبروی باشگاه ها و قهوه خانه ها دیده بودم اما اینها که الان تعطیل هستند. پس مردم در این شرایط کرونایی برای چه جمع شده اند؟
نزدیک که شدم، دیدم کلوپ فیلم و سریال است. پانزده نفر داخل مغازه بودند تا فیلم کرایه کنند.

 چند دقیقه‌ای روبروی کلوپی توقف کردم و اوضاع را بررسی می کردم. بنظر چند نتیجه داشت:

1. هر نفری که بیرون می آمد، یکی دو نفر دیگر داخل می رفتند.

2. نگاهی به پوستر فیلمها و سریالهای خانگی جدید انداختم: هزارتو، معکوس، دل، مطرب و منطقه پرواز.

3. اکثرا مشتری مطرب و دل از فیلمهای ایرانی بودند و منطقه پرواز مشتری کمتری داشت.

4. فیلمهای خارجی و مخصوصا آمریکایی، خواهان بیشتری داشتند.

5. سن اکثر مشتریها، نوجوان و جوان بود (13-25).

6. فروشنده، هر نوع فیلمی را به هرکسی می داد و کاری به سن و سال مشتری نداشت.

 به بهانه گرفتن فیلم منطقه پرواز رفتم داخل و با فروشنده گرم گرفتم. پرسیدم: تقاضای در این ایام چطور است؟ گفت: تقاضا #چهار_برابر قبل از کرونا شده و اکثرا فیلم آمریکایی می خواهند.

 ‍راستی چقدر مذاق و سلیقه ایرانی ها عوض شده است. چقدر جای خالی فیلمهای ارزشی خالی است. چند سال باید کار فرهنگی کنیم تا رسوبات فیلمهای مخرب را از بین ببریم؟