زبان حال آقای شی جین پینگ!
🔺 این زبان حال فارغ از انگیزه بافنده آن، حاوی یک اعتراف است، اعتراف به تفاوت راهبردی سیاست فرامنطقه‌ای چین (شرق) با راهبرد آمریکا (غرب) در خاورمیانه.
🔻 روشن است چین یا هر کشوری برای آشتی میان ایران و عربستان قصد قربت یا دغدغه وحدت ندارد و به دنبال منافعش است همانطور که آمریکا و غرب با لشگرکشی به مناطق مختلف منافع خودشان را می‌خواهند؛
اما آنچه بافنده این زبان حال نتوانسته یا نخواسته درک کند تفاوت میان «منافع راهبردی همسو» و «منافع راهبردی متعارض» است. غرب و مشخصا آمریکا برای به دست آوردن منافع خود در منطقه به دنبال تأمین امنیت غده سرطانی رژیم صهیونیستی است و این از دو راه به دست می‌آید یا اتحاد منطقه‌ای که در آن اسرائیل باشد و به رسمیت شناخته شود و یا ایجاد اختلاف، تفرقه و رقابت کور میان کشورهای مسلمان در صورتی که این موجودیت جعلی پذیرفته نشود.
بنابراین در راهبرد غرب «ایجاد اتحاد میان کشورهای اسلامی بدون حضور اسرائیل و حفظ این ایدئولوژی نکبت‌بار، محال است».
❓اما آیا چین هم چنین راهبردی دارد؟
به اعتراف خود بافنده این زبان حال، چین (و شرق) به دنبال ایجاد اتحاد میان شرکای تجاری منطقه‌ای خودش است اما بدون اینکه ایدئولوژی احمقانه صهیونیزم و حفظ اسرائیل را در راهبرد اقتصادی خود قرار دهد، آیا همین مقدار همسوبودن کافی نیست تا ایران از ظرفیت منطقه‌ای این قدرت جهانی و منافع راهبردی همسوی آن، برای تأمین منافع خود و جبهه‌ی مقاومت استفاده کند؟
این تفاوت مهم را ذهن غربگرای بافنده زبان حال به خاطر پیوند عاطفی که با غرب دارد درک نمی‌کند.
