سربازی طلاب و ضرورت برنامهریزی حوزه
🖋 علی مهدوی
🔸 افزایش دوره آموزشی سربازی برای طلاب و روحانیت، موجب گلایه‌های متعددی شده است.
طلابی که با وجود مشغله‌های مختلف تبلیغی، تحصیلی و حتی تدریس مجبورند با وجود مشکلات عدیده همچون هزینه‌های اجاره منزل، نابسامانی‌های معیشت و دلتنگی فرزندانشان، هم هزینه سنگین دوره آموزشی سربازی -بیش از نه میلیون تومان مصوب سال ۱۴۰۱- را متحمل شوند، هم یکباره متوجه شوند دوره آموزشی از دو هفته به یک ماه افزایش یافته است؛ لذا از نقاط مختلف کشور به مدت یک ماه شئونات مختلف روحانیت را باید رهاکرده و به قم بیایند.
👈🏻 هرچند این غافلگیری و افزایش دوره تلخ است؛ اما به خودی خود، یک ماهه‌بودن دوره آموزشی سربازی بد نیست.
❇️ بیایید از زاویه دیگری به مسأله نگاه کنیم:
❓اگر شورای عالی و مدیریت حوزه‌های علمیه تدبیر کنند طلاب در پایان مقدمات یا پایان سطح یک، تابستان را به هدف ارتقای توانمندی نظامی و بصیرتی (دوره آموزشی سربازی) سپری کنند، چه اتفاق مبارکی خواهد افتاد؟
✅ طلبه در همان ایام جوانی که هنوز درگیر خیلی از مشغله‌ها همچون خانواده و فرزندان و تبلیغ و تدریس و ... نیست، دقیقا در ایام نشاط و بی‌تکلف در این دوره شرکت می‌کند. برای مابقی ایام خدمت هم در آینده برنامهریزی می‌کند.
♨️ اما اکنون مسأله چگونه است؟
روحانی و فاضلی که سنش از سی گذشته و به چهل نزدیک شده است، به هردلیل به مدرک پایان خدمت نیاز مبرم دارد و از سر اجبار و اکراه با وجود مشکلات عدیده‌ای که دارد باید یک ماه از کار و خانواده و زندگی جدا شود! لذا این یک ماه برایش بیش از یک سال است.
🔺 به‌نظر، اگر در کنار مسائل مختلف حوزوی، برای این موضوع هم برنامه دقیقی اندیشیده و تدبیر شود، رضایتمندی طلاب هم بیشتر خواهد شد.
📋 امیدواریم مسؤولین محترم حوزه اقدامات لازم در این زمینه را آغاز کنند.
