محبوبیت روحانیت پس از انقلاب

🖋 سید محمدصادق ضیائی‌نیا

🔸 در این سالها پس از هر حادثه یا اتفاق ناگواری برای یک روحانی یا یک طلبه، بلندگوها و رسانه‌های خارجی و دنباله‌های داخلی آنها ناله‌ی وا اسلامایشان بلند شده و نظام ولایت فقیه را مقصر از بین‌رفتن محبوبیت روحانیت قلمداد می‌کنند.

🔺 البته روحانیت گوشه‌نشینِ عافیت‌طلب و زینت المجالس، محبوب #طاغوت هم خواهد بود!

غافل از اینکه روحانیت در زمان مشروطه و پهلوی اول و دوم یکی از تاریک‌ترین و سیاه‌ترین دوران محبوبیتش را در تاریخ گذرانده است؛ و این انقلاب خمینی بود که روحانیت و اسلام را از ورطه نابودی رهانید.

♨️ نمونه آن بر دار رفتن فقیه مجاهد آیت الله #شیخ_فضل_الله نوری در جریان نهضت مشروطه است که در پایین دار عمامه از سرش کشیده و بر جنازه‌اش ادرار کردند! چنین جسارتی بر جنازه یک انسان، سوای از دین و مذهب او جای گلایه و مذمت است؛ چه رسد بر جنازه یک آیت الله مسلمان!

✅ اما همین مردم از شهادت آیت الله مطهری در سال ۱۳۵۸ تا شهادت آیت الله سلیمانی در ۱۴۰۲ چه استقبال با شکوهی در مراسم تشییع پیکر این دو روحانی مبارز و انقلابی کردند.

وانگهی در زمان مشروطه نه خبری از بمباران روح و روان مردم توسط شبکه‌های مجازی بود؛ و نه خبری از مسئولیت‌های کلان توسط روحانیت.

✅ اینکه در این دوران گذار انقلاب اسلامی بسوی تمدن اسلامی، روحانیت برای آرمان‌های اسلام چهار تا چَک از بی‌خردان و نا اهلان بخورد یا عمامه‌اش توسط گلوله دشمنان خضاب شود؛ جای گلایه و تعجب ندارد که هیچ، البته نشان از مسیر درست و استواری روحانیت بر پیمان و عهد خویش با مولایش امام زمان عج است.

✅ احیای تمدن اسلامی و نبرد با دشمنان اسلام قطعا سختی دارد؛ قطعا خون می‌طلبد؛ اما این مسیر با انقلاب ۵۷ شروع شده و از حرکت باز نخواهد ایستاد.

اللهم وَفِّقْنا لِما تُحِبُّ وَ تَرضی. 

اللهم اجعل عواقب امورنا خیراً