مظلومیت روانشناسی اسلامی در حوزه های علمیه

📝 پاسخ به بیانات استاد عالم زاده نوری

🖋 حجت الاسلام محمد کاویانی

به نام خدا
خدمت معاون محترم تهذیب حوزه‌های علمیه؛
عرض ادب و احترام دارم.

🔸 جانا سخن از زبان ما می گوئید؛
«نگاه تأسیسی و بنیادی به روانشناسی اسلامی داشتن» از فریادهای کم تأثیری بوده است که در طول سالیان متمادی از قلم و حنجره این بنده حقیر (محمد کاویانی) بلند بوده است؛

🔹 در مقالات،
در همکاری با مجلات،
در تصمیمات گروهی،
در انجمن روانشناسی اسلامی،
در راهبری بعضی از گروه های آموزشی دکتری قرآن و روانشناسی،
و در هر موقعیتی که امکان ابراز آن وجود داشته است،
این فریاد را داشته ایم؛
البته به لطف خداوند، آثاری بر آن مترتب بوده است؛ اما با آنچه باید باشیم، تفاوت و فاصله فراوان داریم.

♨️ پژوهش‌های اسلامی و قرآنی در حیطه روانشناسی در حوزه علمیه قم #مظلوم واقع شده است. باید اقداماتمان و تلاش‌هایمان، چه به صورت فردی و چه به صورت سازمانی، هدفمندیِ بیشتری داشته باشد؛
از دوستان بسیار عزیز خودم که در حیطه های مشاوره و درمان فعال هستند، باز هم خواهش می کنم که مقدار قابل توجهی از فرصت و نیروی خود را به پژوهش های هدفمند اسلامی، اختصاص دهند که خیر دنیا و آخرت در آن است.
در این صورت است که در آخرِ کار، از علّییین خواهیم بود و در این صورت خواهد بود که «خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (مطففین، ۲۷)».
در اسلام رقابت مورد تشویق قرار نگرفته است، مگر در امور خیر؛ «وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَیْرَات...» (بقره، ۱۴۹).
با احترام و ادب به محضر همه دوستان