یک تهدید راهبردی برای هویت روحانیت
📝 بررسی دلیل کاهش ورودی حوزه‌های علمیه
🖋 اقتباس از یادداشت حسین کاظم‌زاده
❓تابحال از نوجوانی شنیده‌اید که در پاسخ به سوال «در آینده می‌خواهی چه کاره شوی؟» بگوید: طلبه میشوم ؟
شاید برخی بگویند: این سوال چه اهمیتی دارد؟
اما باید بدانیم آینده‌ای به نام «طلبگی» در ذهن و انتخاب نوجوانان کشور ما تقریبا حذف شده است؛
و این موضوع فوق‌العاده اهمیت دارد؛ چراکه این یک مسأله فردی و فرعی نیست.
نشاط حوزه‌های علمیه، پیشرفت و ارتقای علمی و معنوی جامعه اسلامی را به دنبال خود می‌آورد، ولی متاسفانه روشن است که ما واقعا جزو گزینه‌های جدی آینده نوجوانان و جوانان کشورمان نیستیم.
حداقل سه چهار سالی هست که ورودی حوزه‌های علمیه افت کرده است؛ هرچند بخشی از این کاهش ورودی، به دلیل بحران عمومی کاهش جمعیت فارغ التحصیلان دبیرستانی و دانشگاهی است.
🔹 اما لازم است به این مسأله فکر کنیم که راهبرد و برنامه حوزه‌های علمیه برای جذب نسل جدید خوش فکر و خوش قلب به این نهاد علمی چیست؟
حوزه که می‌گویم منظورم خودمان، یعنی خانواده بزرگ روحانیت است.
ما در معرفی خود به جامعه کوتاهی جدی داشته‌ایم.
🔹 همچنین در نقشه کلی حرکت کشور و انقلاب، دقیقا نقش حوزویان و طلبه ها کجاست؟
مردم الان می‌دانند اگر سوال شرعی داشته باشند باید از یک طلبه سوال کنند، اگر منبر و روضه بخواهند همینطور؛
البته در سال‌های اخیر دیده اند که اینها را بسیاری از غیر طلبه‌ها هم قادر به انجام آن هستند و بعضا حتی با کیفیتهای بهتر!!
🔹 به نظر شما امروز چرا برخی از طلاب بایستی اصرار داشته باشند خود را به زور هم که شده کنار عنوان «دکتر» جا بدهند تا برای خود، اعتبار و آبرو و جایگاهی درست کنند؟
پاسخ ساده است؛ چون نمی‌دانند با تحصیلات حوزوی و مدرک خود چه گرهی را قرار است باز کنند.
❓جایگاه فقه و اصول و فلسفه و عرفان و بقیه علوم حوزوی و دانش‌آموختگان آن در تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان کشور کجاست؟
آیا مردم و حتی خود طلاب و روحانیون از این جایگاه اطلاع دارند؟
⚠️ حتما متوجه هستیم که این یک تهدید راهبردی برای تمام هویت روحانیت و نهاد مقدس حوزه علمیه و به تبع کشور است.
✅ اما راهکار چیست؟
معرفی جایگاه روحانیت به جامعه و ترسیم نقش و تأثیر علوم حوزوی در حرکت علمی و معنوی ایران اسلامی از آن موارد لازم و ضروری است.
بر همین اساس، تربیت و رشد نسل جدیدی از طلاب که خود را در جایگاه هدایت اجتماعی و رهبری رخدادهای جامعه قرار داده‌اند، نوید امیدبخشی را در جهت احیای هویت حوزه و روحانیت فرا روی ما قرار داده است؛ طلابی که همه داشته‌های طلبگی‌شان از علم و معنویت و غیرت را به خدمت انقلاب و اهداف آن آورده‌اند و دو عنصر به ظاهر متناقض را در کنار هم جمع کرده‌اند: خدمت و رهبری در جامعه به صورت همزمان؛ چراکه فرمود: «سید القوم خادمهم».
🔹 تجربه بحران کرونا، فصلی جدید برای معرفی این نسل جدید از طلاب به جامعه بود. جریانی که با پوشیدن لباس خدمت به مردم، #مواسات و #همدلی را تبدیل به اراده عمومی و همگانی کرد.
این حضور توأمان را در بحران‌های سیل و زلزله و خشکسالی و... هم به وضوح شاهد بودیم.
اما حضور در بحران‌های اخلاقی و اجتماعی جامعه چطور؟
حضور در حل مسائل طلاق، حاشیه‌نشینی، اعتیاد و... تا چه اندازه بوده است؟
ورود به حوزه‌های تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان مانند مهدهای کودک، دبستان‌ها و دبیرستان‌ها تا چه حد بوده است؟
عرصه‌های حضور برای تولید فکر برای #حکمرانی اسلامی و فقه سیاسی و فقه اقتصادی و... چطور؟
♨️ بنابراین قبل از اینکه دیر بشود، باید فکری اساسی کرد و با ترسیم برنامه‌ای جامع به سمت این هدف حرکت کرد.
نشود روزی که از نوجوانان خود بپرسیم دوست داری در آینده طلبه بشوی؟ بگوید طلبگی چیست و به چه کار می‌آید؟
🌐 با تلخیص و اقتباس از کانال «تا مردم»
