تأمین معیشت طلاب در حد کفاف و عفاف

💠 امام خامنه‌ای

✅ سطح متوسّطِ حقوقِ طلّاب و فضلا (هم کسی که تدریس می‌کند، هم کسی که درس می‌خواند) حتّی از متوسّطِ پایین‌ترین حقوق‌بگیران هم پایین‌تر است، ولی در حد کفاف و عفاف باید تأمین شود.

✅ این جزو وظایف کسانی است که می‌توانند، ما هم البته وظیفه داریم و امیدواریم بتوانیم به وظایفمان تا حدّ وصول عمل کنیم.

📅 ۱۳۸۲/۰۷/۲۱

معیشت طلاب نجف؛فقر یا راحت؟

📝 نجف اشرف کما رأیتُ

🖋 مهدی اعتمادی

یک. مقدمه

🔸 نجف اشرف به معنای عام آن (نجف وکوفه وحومه) جدای از شرافت جغرافیایی که اصلی‌ترین آن مرقد نورانی مولی الموحدین آقا علی بن ابی‌طالب صلوات الله علیه می‌باشد، حیثیت علم و تحصیلات حوزوی و نظام زندگی طلبگی آن، نکته‌ی قابل توجه و ارزشمندی است که آشنایی تاریخی این جهات شاید لازم المطالعه باشد.

🔹 نجف را به معنویت می‌شناسند و استاد اخلاق؛ که خود نکته ارزشمند دیگری است. این هم اقتضاء بیان مطلب دارد و لکن بحث اصلی که در این مقام وجیزه‌وار اشاره دارم بحث معیشت طلاب نجف است.

دو. دیروز و امروز معیشت طلاب

🔹 زندگی‌نامه و خودنوشته‌های علمای نجف به خوبی می‌تواند احوال معیشت طلاب زمان سابق را تبیین کند و برای قضاوت صحیح از رشد و ترقی معیشت طلاب این زمان باید با تاریخ گذشته آشنا بود تا تحلیل و قضاوت به حق بیان شود.

❇️ ناگفته نماند معیشت طلاب باید به تناسب احوال افراد جامعه و علمای زمان بررسی شود؛ یعنی نسبت به زندگی بقیه‌ی مردم و مراجع و آقازادگان وعلمای دیگر باید سنجید. 

لذا فقیر و غنی‌بودن را به نسبت زمانه باید بررسی کرد؛ نه صرفا مقایسه‌ی حال با گذشته. 

♨️ شاید یک زمانی به «یک اتاق کوچک اجاره‌ای و هفته‌ای یک وعده غذای گرم» زندگی متوسط صدق می‌کرد؛ و فقر هم به معنای داشتن یک دست لباس و یک زیرانداز بود. 

اما فی زماننا هذا وضعیت معیشت طلاب نسبت به وضع سایر مردم و حتی علما و آقازادگان، چگونه است؟! 

❓آیا طلاب امروز همچون طلاب گذشته با علما و آقازادگان هم‌طبقه‌اند؟!

سه. حکایت طلبه مسافرکش

🔹 صرفا یک نمونه را بیان می‌کنم؛ قضاوت با خواننده‌ی محترم:

شب سی‌ام ماه مبارک رمضان ساعت حدود ۱۱شب، تقاطع شارع شیخ طوسی رحمت الله علیه و وادی السلام، برای تشرف به کربلاء معلی منتظر ماشین سواری بودیم. خودروی شیک و مناسبی ترمز کرد، گفتیم کربلاء؟ اشاره کرد بیایید جلوتر.

متوجه قبای تاکرده روی صندلی جلوی ماشین شدم. گفتم چون طلبه است شاید مجانی می‌خواهد سوار کند. اما وقتی صحبت کردم متوجه شدم بحث کرایه است. گفتم ۱۲ دینار تا نزدیک حرم امام حسین صلوات الله علیه؟ او اصرار به ۱۵ دینار دربست داشت. به هرحال با ۱۵ دینار به تفاهم رسیدیم و عازم کربلاء شدیم.

شروع به گپ و گفت با این طلبه‌ی راننده شدیم. از سادات نجیب و اصیل النسب، مشغول تحصیل درس خارج، متأهل و مستأجر بود. ۳۲۰ هزار دینار شهریه می‌گرفت و ۲۵۰ هزار را بابت اجاره‌ی منزلی در محله‌های دور از حرم پرداخت می‌کرد.

سختی زندگی بعض اوقات او را به مسافرکشی شبانه وا می‌دارد. شاید دو سه ساعت کار کند؛ هرچه باشد کمک معیشت است. حتی گاها مقصد کاظمین یا سامراء را طی میکند.

عمامه و قبا و عبا را در آغوش گذاشته و البته عبایش را روی عمامه انداخته بود که در نگاه اول معلوم نشود طلبه است. در بین راه نزدیک تفتیش، عمامه بر سر می‌گذاشت و پلیس به راحتی و احترام اجازه‌ی عبور می‌داد؛ تا اینکه بالاخره به کربلاء رسیدم....

چهار. معیشت در منظر شیخ مسؤول

🔹 روز سی‌ام ماه مبارک به هنگام بازگشت، صندلی بنده در هواپیمای مقصد تهران در کنار شیخی بود که همراه خانمش همسفر با ما بود. باب صحبت باز شد متوجه شدم ساکن نجف اشرف و سالیانی پیش در قم بوده‌اند که بعد از سقوط صدام به نجف بازگشته‌اند. فارسی تقریبا خوب تکلم می‌کرد و از قضا، با تشکیلات دفتر یکی از مراجع عظام حفظه الله مرتبط بود. 

من هم فرصت را غنیمت شمرده، با اشاره به تعداد کم طلاب نجف، گفتم ظاهراً معیشت اقتصادی این جماعت ذوالعزة و الاحترام مناسب نیست. مستند بنده هم همان ماجرای طلبه‌ی راننده بود.

متأسفانه ایشان به جای حل صورت مسأله پاسخ داد: مخصوص طلاب نجف که نیست؛ طلاب قم هم در اسنپ، رانندگی و کار می‌کنند. و اینکه پول و وجوهات کم است و اینکه بالاخره طلاب باید قناعت کنند و با نان و نمک بسازند. آن طلبه‌ای که می‌گویی هم مگر نه اینکه ماشین خوبی داشته؟ پس وضع خوبی دارد و اینها [مشکلات معیشتی] بهانه است!

🔹 در جواب عرض کردم اولا تعداد طلاب نجف به نسبت طلاب قم بسیار کمتر و غیر قابل مقایسه است. 

و در مورد آن طلبه هم به ذهنم رسید اولا از کجا معلوم ماشین مال خودش باشد؟ ثانیا کار و رانندگی در نجف خصوصا مسافرکشی بین شهری، اقتضاء ماشین خوب دارد و چه بسا با قرض، این وسیله‌ی کار را تهیه کرده است تا ممری برای زندگی باشد.

♨️ خلاصه اینکه تا این نوع افراد و تفکرات و مدیریت هست نتیجه این می‌شود که نجف همان نجف است و درد نیز همان درد.

#یادداشت_مهمان 

ریل گذاری در جهت رفع تنگناهای معیشتی طلاب و اساتید حوزه

👤 آیت الله اعرافی

🔸 اگر استاد درست باشد و دارای معنویت، آنگاه است که شاگرد نیز به درستی بار می‌آید و تربیت او ثمربخش خواهد بود.

🔹 نگاه من این است که استاد حوزه باید از جهات مختلف اعم از منزلت، معیشت و جایگاه اجتماعی در شرایط مطلوبی باشد تا در عرصه تربیت طلبه‌های خود موفق گردد.

🔹 ریل‌گذاری‌های خوبی در جهت رفع تنگناهای معیشتی طلاب و اساتید حوزه انجام شده است.

طلاب کمترین درآمد را در میان اقشار مردم دارند

📝 اگر موقوفات حوزه احیا شوند، نیاز به کمک‌های دولتی نخواهد بود

👤 آیت‌الله‌العظمی نوری‌ همدانی در دیدار اعضای شورای عالی حوزه

🔸 شکی نیست که شورای عالی گام‌های بلندی در جهت رشد و تعالی حوزه‌های علمیه برداشته و کارهای مهمی در این سال‌ها صورت گرفته است.
اما عمل‌گرایی و نتیجه محوری نیز باید مورد توجه ویژه شما عزیزان قرار گیرد.

🔹 در میان اقشار مختلف مردم، طلاب، کمترین درآمد را دارند. کسی می‌تواند درس بخواند که از جهت معیشت در یک آسودگی نسبی قرار داشته باشد نه اینکه در تأمین کوچک‌ترین نیازهای زندگی ناتوان باشد.

🔹 تعداد موقوفات حوزه بسیار زیاد است، اگر انفال و موقوفات حوزه زنده شود، حوزه دیگر نیازمند کمک‌های دولتی نخواهد بود.

✅ من اکنون نیز یک طلبه هستم و افتخار می‌کنم که در زیر پرچم حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، در راه پیشرفت و تعالی حوزه‌های علمیه هر کمکی از من ساخته باشد انجام دهم و از هیچ کمکی دریغ نخواهم کرد.

hawzahnews.com/news/1000382

طلاب خواهر و بحران تجرد۱

 آفات ایده‌آل‌گرایی مفرط

 زهرا ابراهیمی

 هشتگ‌ها گاهی باعث می‌شوند لابلای اندوخته‌های ذهنیمان چرخی بزنیم و آنچه دغدغه‌ی فکریمان بوده را مورد واکاوی مجدد قرار دهیم.
از دیشب که هشتگ #ازدواج_آسان به مناسبت پیوند آسمانی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و حضرت علی علیه‌السلام در فضای مجازی پررنگ شد، موضوع ازدواج، آن هم بین طلاب ذهنم را به خود مشغول کرد.
بالا رفتن سن ازدواج مسأله‌ای است که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد؛ اما وجود چنین معضلی در میان خواهران طلبه کمی تعجب‌برانگیز است.

 به نظر می‌رسد برادران طلبه به محض ورود به حوزه به استحباب امر مقدس ازدواج بیش از سایر امور پی می‌برند و اهتمامشان بر جامه‌ی عمل پوشاندن به این مستحب بسیار مشهود است. به همین دلیل در بین برادران طلبه با مشکل بالارفتن سن ازدواج کمتر روبه‌رو هستیم. البته شاید دلیل آن این باشد که آنها مطابق با سنت و عرف جامعه دست به انتخاب می‌زنند و حق تقدم برای گزینش و انتخاب دارند چرا که آنها باید برای ازدواج پیش‌قدم شوند.

 تفهیم امر ازدواج و تبیین معیارهای لازم برای یک ازدواج موفق در بین خواهران طلبه و لابلای دروس اخلاق و خانواده، آنها را به این سمت کشانده است که باید طرف مقابل معیارهای لازم برای ازدواج را به طور تمام و کمال داشته باشد. شاید تزریق نگاه ایده‌آل‌گرایانه و کمال‌گرایانه به آنها منجر شده که تنها افرادی که بالاترین مراتب لازم در معیارهای مدنظر را داشته باشند، مورد انتخاب قرار دهند .
اگرچه برای بانوان طلبه اکثراً معیارهای مادی و ظاهری از درجه‌ی اهمیت کمتری برخوردار است، اما از آن سو اهمیت بسیار زیادی که به معیارهای معنوی می‌دهند به حدی است که به افرادی که کمتر از تصورات ذهنی‌شان دارای آن معیارها باشند، "بله" نمی‌گویند .

 ازدواج امر مقدسی است و برای آنها که اهل تدینند، معیار ایمان و اخلاق به عنوان معیارهای اصلی ازدواج مد نظر گرفته می‌شود. اما قطعاً ایمان و اخلاق دارای مراتب است. اگر کسی در حد معمول از مرتبه‌ای از ایمان و اخلاق برخوردار باشد شایستگی تشکیل زندگی و خانواده را دارد. اما دختران طلبه‌ی ما دچار چنین طرز تفکری شده‌اند که لزوماً باید طرف مقابل حد بالایی از ایمان و اخلاق را داشته باشد و تمام مصادیق اعتقادی و اخلاقی را چه در ظاهر و چه در باطن یکجا و به شکل کامل دارا باشد.

 تزریق این طرز تفکر در ذهن خواهران طلبه، باعث شده که آنها در انتخاب دچار وسواس شوند و به اصطلاح سخت‌پسند گردند. توجه به معیارهای معنوی در امر ازدواج دستور آموزه‌های اسلام است اما حساسیت بی‌مورد در رابطه با مصادیق جزئی این معیارها، حاصل آموزش غلط و یا عدم تبیین صحیح این موضوع در حوزه‌های علمیه است.
بیرون راندن اکثر آدم‌ها از دایره‌ی تعاریف اعتقادی و اخلاقی خود، بلایی است که در همه‌ی امور اثر نامطلوبی بجا گذاشته است و در امر ازدواج نیز خود را به شکل بالارفتن سن ازدواج نشان می‌دهد.

اندر احوال اجاره‌بها و اقشار آسیب پذیر

 

گزارش میدانی

شهریه کمتر از یک میلیون و اجاره‌ی بیش از....

 خبرگزاری رسا

انتخابات سالانه هیأت رییسه مجمع نمایندگان طلاب

 هیأت رئیسه مجمع نمایندگان طلاب مرکب از رییس، دو نایب‌ رییس و دو منشی است که به مدت یک سال انتخاب می‌شوند.

 این انتخابات، عصر امروز دوشنبه ۲۶ خردادماه برگزار می‌شود.

 مناهج:
 طلاب جوان انقلابی عضو مجمع نمایندگان امیدوارند حداقل بخشی از ترکیب هیأت رییسه‌ی جدید را جوانان پرانگیزه، تشکیل بدهند.
باید منتظر بود و دید نتیجه‌ی این انتخابات، چقدر با این خواسته همخوانی خواهد داشت.

 طبعا بخشی از ظرفیت چانه‌زنی با نهادهای بالادست حوزوی (مرکز مدیریت، شورای عالی و جامعه مدرسین) در ارائه‌ی طرح‌ها و مطالبات طلاب، به تلاش، صراحت و اراده‌ی هیأت رییسه‌ی مجمع نمایندگان، مربوط است.
تا جایی که یک هیأت رییسه‌ی فعال و پویا حتی می‌تواند وجهه‌ی مجمع نمایندگان را در اذهان طلاب و مسؤولین، چند پله، ترقی بخشد.

کانالهای بورسی به اسم حوزه و طلاب!

 محمد حق‌پرست

 با داغ شدن بورس، بازار کانالهای بورسی در فضای مجازی بیشتر شده‌اند؛ چه اینکه بورس نیاز به آموزش و تحلیل دارد. این کانالها دو ویژگی مهم دارند:

اولا، برخی از این سایتها و کانالها قدمت چند ساله دارند و با سابقه‌ی خوب و بدشان، برای فعالان بازار سرمایه شناخته شده هستند.

ثانیا این کانالها وابسته به نهاد یا سازمان خاصی نیستند و معمولا به نام یک شخص هستند که تمام مسئولیت آن کانال، چه به لحاظ سیگنال‌دهی (معرفی سهم) یا تحلیل، بر عهده صاحب آن است.

اما به تازگی شاهد افتتاح و ایجاد کانالها و گروه‌های بورسی به نام حوزه یا طلاب هستیم. این کانالها هم چند ویژگی دارند:

1معلوم نیست ادمین و صاحبشان چه کسانی و با چه میزان تسلط بر بورس هستند.
2مخاطب این کانالها عموم مردم هستند؛ نه فقط طلاب.
3 مهمتر اینکه از نام «حوزه و صنف طلاب» که مقدس‌ترین سازمان مذهبی و حکومتی است، مایه می‌گذارند. سازمان و صنفی که به هیچ‌وجه، ماهیت اقتصادی و مالی نداشته و ندارد.

 فقط فرض کنید با یک سیگنال اشتباه از یکی از این کانالها، عده‌ای از مردم متضرر شوند. مردم چه قضاوتی خواهند داشت؟! یا فرض کنید برخی با گروه و کانالشان دست به سفته‌بازی بزنند. چه کسی جوابگو خواهد بود؟

 علاوه بر اینکه نگارنده تابحال ندیده کانالی بورسی یا اقتصادی به نام یک صنف یا سازمان خاصی با هویت مجهول فعالیت کند. نگرانی برای آبروی هزارساله روحانیت است؛ مدیران این کانالها می‌دانند امروز بورس بقدری جذابیت دارد که نیازی به استفاده از اسم حوزه و روحانیت نیست.

ضعف‌های مهارتی ما طلبه‌ها

درباره امام جمعه ایرانشهر
 علی مهدیان

بر خلاف همه اظهار نظرهایی که درباره رفتار امام جمعه ایرانشهر با کارگران بیان شده، من می‌خواهم زاویه دیگری را طرح و بحث کنم.

 حدود دوازده سیزده سال پیش، در خیابان‌های قم دنبال خانه‌ای اجاره‌ای بودم. برای ما طلبه ها خیلی سخت است دنبال خانه اجاره‌ای گشتن. آنهم با خانواده، بدون ماشین و وسیله، تازه اگر هم پیدا کردیم میترسیم که صاحبخانه سر سال می‌خواهد چه کند. ما پول زیادی به عنوان شهریه نمی‌گیریم. با این پول باید درس خواند و زندگی گذراند و کرایه خانه داد؛ سخت است خصوصا در ابتدای طلبگی.

 آن شب مشاور املاکی گفت زیر زمینی را می‌خواهم معرفی کنم. این را ببینی می‌پسندی. زیر زمین را دیدم اما صاحب خانه بیشتر از خانه به دلم نشست. حاج آقایی سید که با آرام و متین و با محبت برخورد می‌کرد. گفتم حاج آقا پول رهن خانه‌ام آماده نیست. گفت ایرادی ندارد بیایید و بنشینید. نگران نباشید مهمان مایید ان‌شاءالله از اینجا هم به خانه خودتان سفر کنید.

 آن صاحب خانه همین سید ابطحی بود. امام جمعه‌ای که رفتارش با کارگران ایرانشهری حاشیه‌ساز شد. بر خلاف دیگر خانه‌های اجاره‌ای چند سالی آنجا ماندیم؛ هم مهربان بودند و هم منصف. بعد هم ندیدمش تا امروز.

 صاحبخانه ما کم‌حرف بود. تعاملش با دیگران کم بود احساس می‌کردم کمی خجالتی است وقتی متوجه شدم که او امام جمعه شده تعجب کردم. خیلی تعجب کردم. چون فکر نمی‌کردم اهل کر و فر باشد یا اهل تعامل و رفاقت با مردم. اصلا نمی‌دانم انتخاب او درست بود یا نه.

 اما یقین دارم او در دلش از سر محبت و لطف و کرامت با کارگران برخورد کرده چون اخلاقش را می‌شناسم. ولی از طرفی یقین دارم ما طلبه‌ها مهارت ارتباط با مردم را تمرین نکرده‌ایم. ما طلبه‌ها مهارت حضور مقابل رسانه‌ها را نیز تمرین نکرده‌ایم. تواضع هم از جنس روحیه و اخلاق است هم یک آداب و رفتار اجتماعی است. این دومی را باید آموخت و تمرین کرد. و الا اینطور بهانه‌هایی را به دست دشمن نانجیب خواهیم داد.

 سید ابطحی بزرگوار را احترام می‌کنم و این استعفای او را نیز دلیل بزرگواریش می‌بینم. اما رفقا! در قضاوتهایمان درباره آدمها خیلی عجول و گاهی بی‌تقواییم. مراقب باشیم با چند دقیقه فیلم دیگران را راحت قضاوت نکنیم.

کرونا یا ویروس معیشت طلاب

معیشت طلاب بعد از کرونا، تقریبا هیچ
 ناصر میرزایی

 از اواسط اسفندماه تاکنون نمازهای جماعت و مساجد و تبلیغ مبلغان تعطیل شده است؛ با انفعال نهادهای حوزوی و تبلیغی در تعامل با ستاد ملی مبارزه با کرونا -علی رغم ناچیزبودن سهم مساجد و حرم‌ها در شیوع بیماری- قرار بر این است ماه مبارک رمضان نیز این تعطیلات تبلیغی تداوم یابد. در این شرایط دشوار، معیشت اقشار و مشاغل گوناگون مورد نظر همگان بود؛ اما هیچ‌کس سخنی از دردها و مشکلات معیشتی طلاب و روحانیون نگفت!
قرار شد دولت سبد معیشتی 200 الی 600 هزار تومانی به اقشار آسیب‌پذیر از کرونا بدهد؛ اما احدی نگفت یکی از ضعیف‌ترین اقشار جامعه، طلاب و روحانیون شهریه‌بگیر یعنی اکثریت طلاب و روحانیون کشور هستند.

 روحانیونی که قربتا الی الله تبلیغ جهادی می‌روند با اینکه حق الزحمه تبلیغی اعزام‌شدگان از مراکز تبلیغی نیز، از سالها پیش، تغییر محسوسی نکرده است. طلابی که همیشه با بدترین و سخت‌ترین مرارت‌های زندگی ساخته‌اند و بدون توقع باز هم به جهاد علمی و تبلیغی خود ادامه می‌دهند. آیا همسر و فرزندان آنها باید از حداقل‌های زندگی (تأمین اجاره مسکن، نان شب و ارزان‌ترین میوه بازار) هم محروم باشند؟! چه سخت است زمانی که مدام باید خانواده را با وعده و وعیدهای آینده‌‌ی نامعلوم، چشم انتظار گذاشت و ... .

 یکی از افتخارات و تفاخرهای مسئولین حوزوی این است که چندین هزار نفر طلبه جهادی داریم؛ که در سیل و زلزله و کرونا و همه صدمات اجتماعی با یک اشاره‌ در میدان حاضر و آماده‌اند. صد البته وظیفه و افتخار طلاب همین است. اما آیا این مسئولین برای رفع مشکلات معیشتی طلاب، خود وظیفه‌ای ندارند؟!
نباید برای رفع مشکلات معیشتی طلاب جهادگر، دوید و حرص خورد و چه بسا گریبان چاک کرد؟! کسی نمی‌گوید مسؤولین حوزوی، خودشان جهادی و بدون حقوق کار کنند؛ اما ای کاش در عوض دریافتی‌های خویش، برای رفع مشکلات طلاب هم دوندگی می کردند و تلاش مضاعف انجام می‌دادند. آیا دستگاه‌ها و نهادهایی که از ظرفیت بی‌شمار طلاب جهادی در همه بحران‌ها استفاده می‌کنند، در ایام عادی همین خدمات را با هزینه‌های هنگفت به پیمانکاران نمی‌سپارند؟ آیا اینان حاضرند یک بیستم آن هزینه‌ها را به جهادی، اختصاص دهند؟

یک سؤال اساسی از همه نهادهای حوزوی مطرح است: آیا برای معیشت طلاب، آن هم در این وانفسای کرونایی دغدغه‌ای عملی دارند؟
آیا برای این دغدغه، رایزنی و چاره‌اندیشی هم کرده‌اند؟
آیا این رایزنی‌ها، خروجی عملی و کارآمدی برای طلاب داشته است؟
تکلیف این عده از طلاب و خانواده‌هایشان که استخوانشان زیر چرخ گرانی‌ها خصوصا در شرایط کرونایی خرد می‌شود چیست؟
آیا چون پزشکان و پرستاران و معلمان و... واجب کفایی خود را انجام می‌دهند، حق داریم بگوییم که حق دریافت حقوق در طول سال و خصوصاً ایام کرونایی ندارند؟
برادران مسئول حوزه‌های علمیه، حتما می‌دانید احمد الحسن‌ها و تشیع انگلیسی و دگر اندیشان و... در کمین طلاب جوان و بی‌معیشت شما دندان تیز کرده‌اند.

 رونوشت به:
مجمع نمایندگان طلاب، مرکز مدیریت، دفتر تبلیغات، شورای عالی و جامعه مدرسین.

 مناهج:
لطفا نظرات و پیشنهادات خود را برای #مناهج ارسال کنید.

〰️〰️〰️〰️〰️
 #تبلیغ_کرونایی_رمضان
#معیشت

@Manahejj