کرونا یا ویروس معیشت طلاب

معیشت طلاب بعد از کرونا، تقریبا هیچ
 ناصر میرزایی

 از اواسط اسفندماه تاکنون نمازهای جماعت و مساجد و تبلیغ مبلغان تعطیل شده است؛ با انفعال نهادهای حوزوی و تبلیغی در تعامل با ستاد ملی مبارزه با کرونا -علی رغم ناچیزبودن سهم مساجد و حرم‌ها در شیوع بیماری- قرار بر این است ماه مبارک رمضان نیز این تعطیلات تبلیغی تداوم یابد. در این شرایط دشوار، معیشت اقشار و مشاغل گوناگون مورد نظر همگان بود؛ اما هیچ‌کس سخنی از دردها و مشکلات معیشتی طلاب و روحانیون نگفت!
قرار شد دولت سبد معیشتی 200 الی 600 هزار تومانی به اقشار آسیب‌پذیر از کرونا بدهد؛ اما احدی نگفت یکی از ضعیف‌ترین اقشار جامعه، طلاب و روحانیون شهریه‌بگیر یعنی اکثریت طلاب و روحانیون کشور هستند.

 روحانیونی که قربتا الی الله تبلیغ جهادی می‌روند با اینکه حق الزحمه تبلیغی اعزام‌شدگان از مراکز تبلیغی نیز، از سالها پیش، تغییر محسوسی نکرده است. طلابی که همیشه با بدترین و سخت‌ترین مرارت‌های زندگی ساخته‌اند و بدون توقع باز هم به جهاد علمی و تبلیغی خود ادامه می‌دهند. آیا همسر و فرزندان آنها باید از حداقل‌های زندگی (تأمین اجاره مسکن، نان شب و ارزان‌ترین میوه بازار) هم محروم باشند؟! چه سخت است زمانی که مدام باید خانواده را با وعده و وعیدهای آینده‌‌ی نامعلوم، چشم انتظار گذاشت و ... .

 یکی از افتخارات و تفاخرهای مسئولین حوزوی این است که چندین هزار نفر طلبه جهادی داریم؛ که در سیل و زلزله و کرونا و همه صدمات اجتماعی با یک اشاره‌ در میدان حاضر و آماده‌اند. صد البته وظیفه و افتخار طلاب همین است. اما آیا این مسئولین برای رفع مشکلات معیشتی طلاب، خود وظیفه‌ای ندارند؟!
نباید برای رفع مشکلات معیشتی طلاب جهادگر، دوید و حرص خورد و چه بسا گریبان چاک کرد؟! کسی نمی‌گوید مسؤولین حوزوی، خودشان جهادی و بدون حقوق کار کنند؛ اما ای کاش در عوض دریافتی‌های خویش، برای رفع مشکلات طلاب هم دوندگی می کردند و تلاش مضاعف انجام می‌دادند. آیا دستگاه‌ها و نهادهایی که از ظرفیت بی‌شمار طلاب جهادی در همه بحران‌ها استفاده می‌کنند، در ایام عادی همین خدمات را با هزینه‌های هنگفت به پیمانکاران نمی‌سپارند؟ آیا اینان حاضرند یک بیستم آن هزینه‌ها را به جهادی، اختصاص دهند؟

یک سؤال اساسی از همه نهادهای حوزوی مطرح است: آیا برای معیشت طلاب، آن هم در این وانفسای کرونایی دغدغه‌ای عملی دارند؟
آیا برای این دغدغه، رایزنی و چاره‌اندیشی هم کرده‌اند؟
آیا این رایزنی‌ها، خروجی عملی و کارآمدی برای طلاب داشته است؟
تکلیف این عده از طلاب و خانواده‌هایشان که استخوانشان زیر چرخ گرانی‌ها خصوصا در شرایط کرونایی خرد می‌شود چیست؟
آیا چون پزشکان و پرستاران و معلمان و... واجب کفایی خود را انجام می‌دهند، حق داریم بگوییم که حق دریافت حقوق در طول سال و خصوصاً ایام کرونایی ندارند؟
برادران مسئول حوزه‌های علمیه، حتما می‌دانید احمد الحسن‌ها و تشیع انگلیسی و دگر اندیشان و... در کمین طلاب جوان و بی‌معیشت شما دندان تیز کرده‌اند.

 رونوشت به:
مجمع نمایندگان طلاب، مرکز مدیریت، دفتر تبلیغات، شورای عالی و جامعه مدرسین.

 مناهج:
لطفا نظرات و پیشنهادات خود را برای #مناهج ارسال کنید.

〰️〰️〰️〰️〰️
 #تبلیغ_کرونایی_رمضان
#معیشت

@Manahejj